Για την έκδοση άδειας κατοχής όπλου απαιτείται η προσκόμιση των παρακάτω δικαιολογητικών:
1. Ποινικό μητρώο τύπου β΄
2. Πιστοποιητικό Ιατρού ειδικότητας νευρολόγου – ψυχιάτρου (ή όπου δεν υπάρχει , παθολόγου) από το οποίο να προκύπτει ή κατάσταση της ψυχικής υγείας του ενδιαφερόμενου. Δεν απαιτείται ιατρικό πιστοποιητικό εφόσον ο ενδιαφερόμενος είναι κάτοχος άλλου κυνηγετικού όπλου και δεν έχει παρέλθει τριετία από την ημερομηνία χορήγησης της άδειας για το όπλο αυτό.
3. Δύο πρόσφατες φωτογραφίες
4. Υπεύθυνη δήλωση του ενδιαφερόμενου ότι δεν εμπίπτει στις απαγορευτικές διατάξεις του άρθρου 18 του ν. 2168/1993. Στην ίδια δήλωση αναφέρεται πόσα ακόμη κυνηγετικά όπλα κατέχει ο δηλών, ως και ότι το προς το δήλωση όπλο πληροί τις αναφερόμενες στη διάταξη του εδαφίου β΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 1 του Ν. 2168/1993 προϋποθέσεις, όπως το εδάφιο αυτό τροποποιήθηκε με την παράγραφο 1 του άρθρου 9 του ν. 3169/2003 (συνολικό μήκος τουλάχιστον ενός (1) μέτρου, να φέρουν μέχρι τρία φυσίγγια και να μην δύνανται να δεχθούν περισσότερα κ.λ.π.).
ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ
Όλα τα κυνηγετικά όπλα πρέπει να ελέγχονται και να διατηρούνται σε καλή κατάσταση ενώ συχνά είναι καλό να επισκεπτόμαστε και εμπιστευόμαστε έναν ειδικό.
Για να μεταφέρουμε ένα όπλο πρέπει πρώτα να το αδειάσουμε από τυχόν εναπομείναντα φυσίγγια και να το έχουμε λυμένο στη θήκη του.
Το όπλο και τα φυσίγγια στο σπίτι φυλάσσονται σε διαφορετικά σημεία, κατά προτίμηση με κλειδαριά. Γεμάτο όπλο μέσα στο σπίτι ισοδυναμεί με εγκληματική αδιαφορία. Το δεμένο όπλο θεωρείται πάντα ένα εν δυνάμει γεμάτο όπλο, όποιες κι αν είναι οι συνθήκες.
Δεν αφήνουμε ποτέ, έστω και για μικρό χρονικό διάστημα γεμάτο όπλο στηριγμένο σε πασσάλους ή δέντρα, κάτω από τον ήλιο, μέσα στο αυτοκίνητο και γενικώς δε το αφήνουμε ποτέ μόνο του χωρίς την επιτήρησή μας.
Για να περάσουμε ένα φράκτη, ύψωμα, φυσικό ή τεχνητό εμπόδιο πρώτα αδειάζουμε το όπλο.
Το όπλο δεν είναι παιχνίδι. Δεν σημαδεύουμε ποτέ κάποιον με το όπλο έστω κι όταν αυτό είναι άδειο. Το γνωστό ρητό «τα άδεια όπλα σκοτώνουν» που λένε στο στρατό τα λέει όλα.
Έπειτα από ένα δύσκολο πέρασμα ή μια πτώση στο έδαφος ελέγχουμε την κάνη του όπλου για χώμα, φύλλα, χιόνι κ.λ.π. όλα αυτά μπορούν κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες να προκαλέσουν μέχρι και την έκρηξη του όπλου κατά τον πυροβολισμό.
Δεν κρατάμε ποτέ το όπλο οριζόντια είτε είναι άδειο είτε γεμάτο. Το κρατάμε πάντα κάθετα, με την κάνη προς τα πάνω ή κάτω.
Κατά τη διάρκεια του κυνηγιού δεν αφήνουμε το δάκτυλο στη σκανδάλη για πολύ ώρα.
Χρησιμοποιούμε μόνο το κατάλληλο φυσίγγι για τον κατάλληλο τύπο όπλου.
Ακόμη κι αν υπάρχει ασφάλεια στο όπλο προληπτικά ενεργούμε σα να μην υπάρχει.
Κατά τη διάρκεια του κυνηγιού καλό είναι να αφαιρούμε τον αορτήρα από το όπλο γιατί μπορεί να γίνει αιτία ατυχήματος.
Όταν κλείνουμε το όπλο κρατάμε πάντα τις κάνες ή την κάνη προς το έδαφος.
Ποτέ δεν πυροβολούμε αν δεν είμαστε απολύτως βέβαιοι για την σωστή αναγνώριση του στόχου.
Ποτέ δεν πυροβολούμε προς ένα θάμνο: δεν μπορούμε να ξέρουμε τι κρύβεται πίσω του. Ποτέ δεν πυροβολούμε προς την κατεύθυνση ενός ατόμου ακόμη κι αν μοιάζει να είναι πολύ μακριά.
Στο κυνήγι με μονόβολο έχουμε πάντα υπόψη την περίπτωση εξοστρακισμού του βλήματος σε επιφάνειες όπως παγωμένο έδαφος, χαλίκι, κορμοί δέντρων κ.α.
Πολύ πριν την απόκτηση αδείας και την πρώτη κυνηγετική εμπειρία θα πρέπει να αρχίζει η επαφή μας με το όπλο.
Οι δραστηριότητες σε κυνηγετικούς ή και σκοπευτικούς συλλόγους βοηθούν στην απόκτηση καλών αντανακλαστικών κα αυτοκυριαρχίας.