ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΓΙΑ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΟΥΣ...
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΟΥΣ
Το κυνήγι είναι η θρυαλλίδα που ενώνει τον άνθρωπο με τη φύση και την άγρια ζωή. Μας οδηγεί κοντά στη φύση, στη μάνα Γη, εκεί που σμίγει το τραγούδι των πουλιών με την ανάσα των δέντρων, το νερό με το χώμα, το έλατο με τον ουρανό, η ζωή με το θάνατο.
Κοντά στα πανέμορφα τοπία της φύσης, εκεί που γαληνεύουν οι ψυχές και ανανεώνονται τα κύτταρα του μυαλού και του σώματος, εκεί που η καθημερινότητα και η τύρβη συντρίβεται από τη φυσική ραστώνη και το μεγαλείο της φύσης, εκεί που ο καθένας αισθάνεται ότι βρίσκεται σε έναν επίγειο παράδεισο, εκεί που το άγχος των μεγαλουπόλεων υποχωρεί μπροστά στην ψυχική ανάταση, εκεί που υπάρχουν κοιλάδες, ρέματα, πλαγιές και κορφές βουνών, λίμνες, ποτάμια και κάμποι, εκεί που υπάρχουν δύσβατοι δρόμοι και απάτητα μονοπάτια…..εκεί συναντάς τους κυνηγούς.
Η φύση και η άγρια ζωή είναι το αντίδοτο της καθημερινής αστικής συνήθειας και το αγχολυτικό χάπι που οδηγεί σε νιρβάνα της ψυχής του μυαλού και του σώματος!
Το κυνήγι για εμάς δεν είναι μια οπισθοδρομική βαρβαρότητα, μια άκομψη εξωτερίκευση ενός βίαιου χαρακτήρα, ένα ένστικτο υπανθρώπων, μια πρωτόγονη καταστροφική συμπεριφορά και μια εκδήλωση φονικού ενστίκτου..
Το κυνήγι είναι διαχείριση της άγριας ζωής και αυτόκλητη συμμετοχή στη βίωση της φύσης. Είναι παράγοντας ισορροπίας της διατροφικής αλυσίδας των ειδών της άγριας πανίδας, είναι ρυθμιστής της ύπαρξης της ίδιας της ζωής των ζώων και των πουλιών, είναι για όλους εμάς η αφορμή να βρεθούμε στην αγκαλιά της άγριας φύσης.
Ως παράγοντας διαχείρισης της άγριας ζωής το κυνήγι οφείλεται να ασκείται συνετά, ορθολογικά και να λαμβάνει υπόψη του επιστημονικά στοιχεία. Το σωστό κυνήγι σέβεται την αειφορία των ειδών της άγριας ζωής, γιατί σε αυτήν οφείλει και το λόγο ύπαρξής του. Πάγια αρχή του κυνηγιού είναι η αρχή της αέναης διατήρησης και όχι της εξαφάνισης και οι σωστοί κυνηγοί είναι αυτοί που σέβονται και εφαρμόζουν αυτή την αρχή.
Οι έννοιες αυτές έχουν άκριτα παρεξηγηθεί από μερίδα αντικυνηγών και οικολογούντων, που είναι αξιωματικά μόνιμοι κήνσορες του κυνηγιού, χωρίς αντίστοιχα να στηλιτεύουν δημόσια και να αντιπαλεύουν τις ουσιαστικές καταστροφές του φυσικού περιβάλλοντος, της άγριας φύσης και της ίδιας της ζωής σε τελική ανάλυση, όπως μόλυνση περιβάλλοντος, χημικά απόβλητα, ανεξέλεγκτη χρήση φυτοφαρμάκων, εμπρησμούς δασών και οικοπεδοποιήσεις, δασικές εκχερσώσεις, θανατώσεις άγριων ζώων για τη γούνα τους κ.λ.π.
Ο κυνηγός σέβεται το φυσικό περιβάλλον, επειδή το γνωρίζει καλύτερα από όλους και ζει μέσα σ’ αυτό. Κατά κανόνα κυνηγά ευσυνείδητα σε αντίξοες συνθήκες, με αυτοσκοπό του την επαφή με την φύση, την καλή παρέα και την άσκηση… και όχι την κάρπωση των θηραμάτων που τις περισσότερες φορές άλλωστε.. δεν επιτυγχάνεται.
Ο κυνηγός δεν είναι ούτε «δολοφόνος» ούτε «εγκληματίας». Βασικά είναι Έλληνας πολίτης με δικαιώματα και υποχρεώσεις, δεν είναι όμως σε καμία περίπτωση παρίας.
Πολλοί αντικυνηγοί εντελώς άστοχα και αναπόδεικτα διατείνονται ότι οι κυνηγοί είναι υπεύθυνοι για τη μείωση ή τον αφανισμό της άγριας πανίδας, για τη μείωση των αρπακτικών και των κύκνων. Αγνοούν συνειδητά όμως, την επιστημονικά τεκμηριωμένη θέση, ότι αυξήθηκαν οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις σε βάρος τις άγριας φύσης, ότι περιορίστηκαν τα ελευθέρας βοσκής γιδοπρόβατα που κατά κανόνα αποτελούσαν τροφή των μεγάλων αρπακτικών, ότι αυξήθηκε ανεξέλεγκτα η χρήση φυτοφαρμάκων που ελάττωσε ραγδαία των πληθυσμό όλων των άγριων θηλαστικών, ότι καταστράφηκαν από πυρκαγιές τα δάση και χάθηκαν έντομα και ερπετά που αποτελούσαν τροφή πολλών ειδών της άγριας πανίδας, ότι μολύνθηκαν ποτάμια και λίμνες από τα βιομηχανικά απόβλητα και καταστράφηκαν οι υγροβιότοποι, ότι η μόλυνση του περιβάλλοντος απορύθμισε τις κλιματολογικές συνθήκες του πλανήτη και κατά συνέπεια διατάραξε ραγδαία τις συνθήκες διαβίωσης και επιβίωσης των άγριων ζώων και πουλιών.
Ποια είναι όμως η ικανοποίηση και η ανταμοιβή του κυνηγού, αφού αφ’ ενός το θήραμα δεν είναι ο αυτοσκοπός του κυνηγιού και αφετέρου δεν είναι εξασφαλισμένο..?
Είναι η αποδοχή της τελειότητας της φύσης… η κορφή του βουνού, ο ανοικτός ορίζοντας, η ανατολή και το ηλιοβασίλεμα, ο ήχος του νερού που κυλά στις ρεματιές, η βροχή και το παρθένο χιόνι, τα αγριολούλουδα, το μεγαλείο του δάσους, τα λαξεμένα από το χρόνο και το νερό βράχια, η ανασαιμιά της γης το ξημέρωμα… «να βρεθείς το χάραμα σε υψόμετρο εκατοντάδων μέτρων, την ώρα που ξυπνάει το βουνό, και ν’ ακούσεις τους ήχους του, να μυρίσεις τις μυρωδιές του, να δεις τα χρώματα του ν’ αλλάζουν λεπτό με λεπτό να νοιώσεις τον άνεμο να σου μιλάει…» κι όλα αυτά όσες φορές και να τα ζήσεις, η κάθε φορά να σου φαίνεται διαφορετική, μοναδική και σίγουρα καλύτερη από την προηγούμενη !!!
Είναι η συντροφικότητα, η επικοινωνία, οι συζητήσεις, η κοινοκτημοσύνη σε όλα… με τους φίλους και συνκυνηγούς του !!!
Είναι η αγάπη, για να μην πω ο έρωτας, που βλέπει στα μάτια του σκυλιού του όταν καταλαβαίνει ότι θα πάει μαζί του στο κυνήγι !!!
Το όπλο και το θήραμα είναι η τελευταία πινελιά στον πίνακα, αλλά και το ερέθισμα να βρεθεί στην αγκαλιά της φύσης.
Η σχέση του κυνηγού με τη φύση, το θήραμα, το σκυλί του και τους συντρόφους του είναι ανιδιοτελής, γι’ αυτό και είναι αιώνια ερωτική.
Το κυνήγι ασκείται συνήθως με περισσότερα από ένα άτομο. Επειδή είναι μια διαδικασία και μια τελετή, μέσα από το κυνήγι αναδείχτηκαν τέλειες παρέες και φιλίες. Αναδείχτηκαν χαρακτήρες, γαλουχήθηκαν γενιές, παντρεύτηκαν οι κοινωνικές τάξεις, εξαλείφθηκε το χάσμα των γενεών, συναντήθηκαν και ήρθαν κοντά ο επιστήμονας με τον εργάτη, ο πλούσιος με το φτωχό, ο γέρος με το νέο, η πείρα με τον ενθουσιασμό.
Κάθε κυνηγός έχει ανάγκη από τον συνκυνηγό, το φίλο, τον «κυνηγετικό αδελφό» του. Οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν σε μια μετάβαση στην ύπαιθρο είναι πολλοί και ύπουλοι και κάθε κυνηγός έχει ανάγκη τον άλλο. Ξυπνούν μαζί, ταξιδεύουν μαζί, κουράζονται μαζί, ξαποσταίνουν μαζί, νοιώθει ο ένας τον άλλο, αφού έχουν μάθει ότι στη φύση πρέπει να μοιράζεσαι τα πάντα και η συντροφικότητα είναι κανόνας του κυνηγιού.
Η σωστή παρέα όταν κυνηγά μοιράζεται τα πάντα. Μοιράζεται το νερό, μοιράζεται το φαγητό, μοιράζεται τα θηράματα, μοιράζεται τις χαρές και τις λύπες, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες, τα αθώα κυνηγετικά ψέματα…ο κυνηγός είναι «καταδικασμένος» να είναι άνθρωπος με αισθήματα φιλίας και αδελφοσύνης για τον συνάδελφο του.
Οι κυνηγετικές οργανώσεις και τα μέλη τους, συστάθηκαν και τάχτηκαν για ένα σκοπό.
Να διατηρήσουν και να εξασφαλίσουν το δικαίωμα της αειφορίας και της βιώσιμης ανακύκλωσης της άγριας ζωής, γιατί μόνο με την προστασία αυτού που προσδοκάς και επιδιώκεις, μπορείς να έχεις μέλλον.
Τα χρήματα που πληρώνουν κάθε χρόνο οι κυνηγοί, για την ετήσια έκδοση της «κυνηγετικής άδειας», ανέρχονται σε δεκάδες εκατομμύρια ΕΥΡΩ μέρος των οποίων πηγαίνει για την αποκλειστική χρηματοδότηση της θηροφυλακής, γεγονός που φανερώνει ότι ο κυνηγός και μόνο αυτός, φροντίζει για την προστασία της Εθνικής μας πανίδας και τη σωστή και νόμιμη άσκηση του κυνηγιού.
Τέλος το κυνήγι, είναι τρόπος ζωής, παράδοση, φυσική αξία και κληρονομιά. Όπου υπάρχει κυνήγι, υπάρχει δάσος και φυσικό τοπίο, υπάρχει καθαρό νερό και αμόλυντος αέρας, υπάρχει «πράσινο» και γαλάζιος ουρανός, υπάρχει αληθινή φιλία και συντροφικότητα, υπάρχουν άγραφοι νόμοι και κανόνες. Δεν υπάρχει τσιμέντο, ούτε πρόκειται να γίνει τσιμέντο, δεν υπάρχουν χώροι αποβλήτων, δεν υπάρχει νέφος και μόλυνση και σε τελική ανάλυση δεν υπάρχουν μισάνθρωποι.
Κυνηγάμε για να βρεθούμε στη φύση, να θηρεύσουμε μερικά θηράματα και να τα φάμε παρέα με φίλους και εχθρούς. Αν και στο κυνήγι δεν υπάρχουν εχθροί….
Εχθροί είναι μόνο αυτοί που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κατανοήσουν ακόμη τον προορισμό των έλλογων και των άλογων όντων, αυτοί που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τις φυσικές αξίες, τις κοινωνικές αξίες και τις παραδόσεις, αυτοί που τους δείχνεις το φεγγάρι και επιμένουν να κοιτούν το δάκτυλο…..
Αφιερωμένο σε όλους αυτούς που όταν ακούν ότι είμαι κυνηγός με ρωτούν «Τι σας φταίνε τα καημένα τα πουλάκια & τα ζωντανά και τα σκοτώνετε, γιατί καταστρέφετε τη φύση…»
Ένας κυνηγός